Brooks ve Brooks (1999), yapılandırmacı bir öğretmenin genel özelliklerini ve sınıfta öğretimi gerçekleştirirken neleri yapması gerektiğini şöyle özetlemektedir:
Yapılandırmacı öğretmen;
1. Öğrencinin kendi kendini yönetmesini ve girişimlerini destekler ve cesaretlendirir.
2. Öğrencilerin düşüncelerini, bakış açılarını, içerik ve kavramlar hakkında ne düşündüklerini değerlendirerek, öğrencilerin gereksinimlerine ve ilgilerine dayalı bir öğretim gerçekleştirir.
3. Öğretmen, öğrencilerin kişisel varsayımlarını dikkate alarak ne bildiklerini ve ne düşündüklerini sorar, varsayımlarını karşılaştırıp dünya görüşlerini paylaşarak dersleri onlara göre yapılandırır.
4. Öğrencilerin günlük etkinliklerinin ders programlarıyla bağlantısını göstererek, onların öğrenmedeki ilgilerini genişletebilir.
5. Dersleri küçük bilgi parçaları halinde değil, büyük fikirler çevresinde yapılandırır. İlk önce bilginin tümüyle öğrencileri yüz yüze bırakır. Öğrenciler bilginin tümünü ayrıştırdıklarında kendilerine uygun parçacıkları belirlemelerine yardım eder. Yani öğretim yaklaşımı olarak tümdengelim yöntemi benimsenir. Öğrencilere beklenmedik sorular sorarak öğrencileri analiz, sentez ve değerlendirmeye özendirir.
6. Öğrencilerine hem sorular, hem de bakış açıları, düşünme biçimleri oluşturmaları ve ilişkiler kurmaları için süre tanır.
7. Öğrencilerin öğrenmesini ayrı bir test, kalem, kağıt vb. araçlar kullanarak değil de günlük sınıf etkinliği bağlamında değerlendirir. Bu konuda ham verileri ve ilk kaynakları kullanır.
8. Öğrencilerin içeriği değiştirmelerine, öğretim yaklaşımlarını değiştirmelerine ve dersi yönlendirmelerine izin verir.
9. Öğrencilerin öne sürdükleri fikirleri destekler.
10. Ham veriler ve temel kaynakların yanı sıra, öğrencilerin etkileşimini sağlayan diğer kaynakları ve materyalleri kullanır.
11. Öğrencilere ödev verirken sınıflandırma, çözümleme, tahmin ve yaratıcılık gibi bilişsel kavramlara yer verir.
12. Öğrencilerin istekleri doğrultusunda dersin içeriğinde ve kullanılan öğretim stratejilerinde değişikliğe gider.
13. Çeşitli kavramlar hakkındaki anlayışlarını belirtmeden önce, öğrencilerin o kavramlar hakkındaki fikirlerini ve anlayışlarını bulmak için çaba sarf eder.
14. Öğrencilerin birbirlerine açık uçlu ve anlamlı sorular yönelterek araştırma yapmalarını özendirir.
15. Öğrencilerin ilk yanıtlarını genişleterek, onlara eklemeler yaparak ve örnekler vererek, işlenen konulan aydınlığa kavuşturmaya çalışır.
16. Öğrencilere yönelttikleri sorulara yanıt verebilmeleri için yeterli zaman tanır.
17. Öğrencilerin bireysel farklılıklarına uygun seçenekler sunar, yönergeler verir, her öğrencinin kendi kararını kendisinin oluşturmasına yardımcı olur.
18. Herhangi bir sorunla karşılaşan öğrencinin sorununu hemen çözmek yerine, sorunun bizzat öğrenci tarafından çözümlenmesi yönünde çaba gösterir.
19. Öğretmen, öğrencileri birbirleriyle ve kendisiyle konuşmaya özendirir.
20. Öğretmen, öğrenme döngüsünü kullanarak, öğrencilerinin doğal meraklarını uyandırmaya çalışır. Bu aşama üç adımdan oluşur;
a. Keşif: Öğretmen, öğrencilere açık uçlu bir görev verir ve seçilen materyallerle uğraşmalarını sağlar.
b. Kavram Tanımı: Öğretmen, bu aşamada ilgili kavramları öğrencilere tanıtır
c. Kavramları Kullanma: Öğretmen, bu aşamada öğrencilerin kavramları kullanarak yeni sorunlar üzerinde çalışmalarını sağlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder